Βραδινες ευκαιριες ζωης..

Ειχε αρχισει να χειμωνιαζει ,εκανε κρυο και ειχαμε κατεβασει τις χοντρες κουβερτες μας ημασταν τοσα χρονια φιλοι και σε ηξερα καλα..ηξερα  αυτο το βλεμμα..καθησες στην πολυθρονα και με ρωτησες ξαφνικα "ασπρο ή μαυρο ; "

"ασπρο" απαντησα. 

-Χαρα ή θλιψη ; 

-Xαρα

-ζωη ή θανατος ;

-Ζωη με μικρες δοσεις θανατου.

-Μαζι ή χωριστα ;

-Οπως νιωθουμε ευτυχισμενοι.. σου απαντησα.

-Λειπει..τετοιες μερες μου λειπει .

..κοιταζοντας το προσωπο σου εβλεπα αυτη που ειχε αργησει να ρθει, αλλα ξαναρθε..

και σε εκανε να υποχωρησεις ,παλι. .

-Σαν μπεμπης φερεσαι.σου ειπα

-Ειναι η αγαπη..

Καποιες στιγμες της ζωης μας αρνουμαστε να παραδεχτουμε τα λαθη μας..και πεφτουμε τοσο χαμηλα..

Κοιταξες το ταβανι και τοτε ειπες αυτο που θα θυμαμαι παντα "δεν σου λειπει και σενα κατι απο την ζωη σου; εμενα ναι.και λειπει και κεινη.. να το συζητησουμε"

Τοτε ναι ενιωσα και μενα καποιος και κατι να λειπει,ποτε θα συμπληρωθουμε κανεις δεν ξερει..ουτε και εγω..

Θυμαμαι δεν απαντησα..δεν ηθελα να σε αποσπασω απο τις σκεψεις σου..

Ανοιξα εκεινη την κουτα με τις παλιες φωτογραφιες και ξαναειδα χαμενα ονειρα και ανθρωπους ,φυγαν ξαφνικα..αλλοι ειπαν "αντιο" .αλλοι "τα λεμε" μα δεν τα ειπαμε ποτε ξανα..αλλοι ομως φυγαν τοσο αθορυβα απο την καρδια και το μυαλο και δυσκολευομουν να τους θυμηθω..δεν με ταραξαν..μα θυμαμαι παντα..εκεινον που ειπε "δεν γινεται" και εφυγε.χαθηκε... 

Γυρισα στο σαλονι και σε ειδα με ενα χαμογελο στα χειλη..μου πες πως θα δωσεις την ευκαιρια που ζητησε..

και δεν ημουν σιγουρη αν αξιζει..μα εσυ ησουν σιγουρος "τ'αξιζουμε" ειπες..και εφυγες..ετρεξες να ζησεις ξανα τον ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ σου ερωτα..

Σκεφτομαι μερικες φορες αν ποτε θα ευχομουν να γυρνουσες,παντα καταληγω σε κεινο το "ναι" που ομως δεν θελω να το πιστευω..

Στις ευκαιριες δεν ειμαι καλη.δεν μου δινονται και δεν δινω 

Στα διλληματα,προβλιματιζομαι ,χανομαι και παιρνω λαθος δρομο..

Στις σκεψεις ειμαι καλη ομως

Και στα ονειρα ακομα καλυτερη..

Ανοιξα το ραδιοφωνο και ακουσα να παιζει εκεινος ο στιχος που φερνει στην μνημη τις ατελειωτες ωρες ψυχαναλησης με φιλους για σενα,για κεινη ,για τα ατομα που μας αφησαν 

 "πως θα πεθανω εγω για σενα δεν σκεφτηκα ποτε" 

Η αληθεια  μου ειναι αυτο το τεραστιο ΠΟΤΕ.. δεν χρειαζομαι θλιψη μα ουτε και διλληματα στην ζωη μου,λαθος ανθρωπους να χω αρκετους να με πανε τελικα στο σωστο , αγαπη να χω , ευκαιριες..και ισως να μας δωσει ξανα η ζωη την ευκαιρια που μας χρωσταει,να μην το σκεφτουμε ομως στιγμη..να πουμε "ναι".Ετσι μονο αξιζει..Ετσι το χω ονειρευτει. 

"μα πως θα ζησω χωρις εσενα δεν ξερω"