Τα ταξιδια.*

Καθησα στην θεση διπλα στο τζαμι για να απολαυσω την διαδρομη.ειχε ηλιο σημερα η μερα,δεν θα ταξιδευα ομως με παρεα ,δεν θα καναμε φασαρια μες στο λεωφορειο ουτε θα μαθαινε ο κοσμος τα προβληματα μας..που θα τα ντυναμε με χιουμορ και γελια ενω μεσα μας ,μονοι μας τα βραδια θα καταπιναμε την αληθεια που με ανοιχτα ματια δεν βλεπουμε,την κρυβουμε σε μεγαλους πολυσυχναστους δρομους.Χαμενοι απο χερι..

Κ ετσι εμεινα να κοιτω.απο την αρχη της διαδρομης τον δρομο , την θαλασσα που με συνοδευε.ηταν μαζι μου σε καθε χιλιομετρο,σε καθε αποσταση που καλυπτα..

Ετσι αρχιζουν τα μεγαλυτερα ταξιδια λενε..απο εναν ερωτα ή απο εναν ψυχαναγκασμο να δεις εκεινο το προσωπο.να δεις εκεινα τα ματια που σε ζητησαν..

Παιρνεις  την αποφαση να κανεις βημα.να παρεις την θεση σου εκει διπλα στο παραθυρο ,μονος χωρις παρεα..να μην μαθει κανεις την τρελα σου για ενα κορμι..

Το καθισμα διπλα αδειο,να αφησεις τα πραγματα σου να αφεθεις..να ετοιμασεις τι θα του πεις.πως θα τον κοιτας ..να θυμηθεις τον τονο της φωνης του .τις κινησεις του.

Απο χθες ετοιμασα τα τραγουδια για το ταξιδι..πολλα, παρα πολλα..λες και θα κανα αιωνες να φτασω κοντα σου,για σιγουρια ηθελα πολλα..

αλλωστε ολοι δεν θελουμε πολλους ανθρωπους γυρω μας..ετσι για να σπανε την μονοτονια καμια φορα.να μας κανουν να γελαμε και οταν δεν μπορουμε να κοιμηθουμε να ρχονται να μας αγκαλιαζουνε.Φιλοι που θα μεινουν παντα τα παιδια που γνωρισαμε.Εραστες που θα μεινουν παντα τα μυστικα που δεν ειπαμε..απογορευμενα.και αποστασεις που με καθε τροπο προσπαθουμε να μην υπαρχουν.να μετανιωσουμε για τοτε..που δεν ευχηθηκαμε εναν ευκολο ερωτα στην ζωη μας!

Και η θαλασσα σκοτινιαζει..γιατι εξαρταται απο τον ουρανο.οπως και εγω απο σενα.

Το ταξιδι τελειωνει και ακομα δεν βρηκα πως να σου πω το "ηρθα" .

Ηρθα μα θα μεινω παλι για λιγο..

Ηρθα σαν εκεινα που ξαφνικα μας ταραζουν.και μετα φευγουν.χωρις αιτια.χωρις εξηγηση.

Ηρθα σαν τους 3 μηνες του καλοκαιριου που ακομα νοσταλγεις .

Κ οταν σταματησω να ξεκιναω ταξιδια για σενα..Θα ναι τοτε που δεν θα μ'εχεις αναγκη και οταν θα μιλας δεν θα με ακους να σου απανταω ..κ οταν θα κοιτας απο το μπαλκονι σου τον ηλιο δεν θα θελες να μαι εκει μαζι σου.

Μα παντα θα σκεφτεσαι που να μαι και που να γυρναω και εγω θα ξερω πως σε εδιωξα για να τα καταφερεις να ανασανεις μονος αυτη τη φορα..

Με συντροφια .

Τετοιες βραδιες.Σαν αυτη σημερα που ειναι ετσι βροχερη και χειμωνιατικη . με μουσικες απο τον επανω οροφο,με συντροφιες φιλικες, ερωτικες,χαμενες στο παρελθον.

Παιζει ξανα εκεινο το τραγουδι.το ιδιο τραγουδι απο χθες..

Το βαζω να σε νιωθω εδω κοντα,να νομιζω πως ποτε δεν εφυγες και κοιμασαι ακομα διπλα μου.

Εχω μεσα μου μια ασηκωτη τελεια.σαν να τελειωσε κατι που καν δεν αρχισε  και ετσι περναω μετρωντας μερες.δανειζομαι στιχους για να παρηγορουμε και να ξερω πως καποιος καταλαβαινει..και ακουω εκεινη την φωνη να βιωνει μαζι μου την ζωη μου..

Συχνα κανω την ιδια ερωτηση στον εαυτο μου και ψαχνω απαντηση απο το κενο μου. αν ειλικρινα το νιωσαμε και το ειδες και εσυ.με τα ματια σου πως ημασταν μαζι σε κεινο το καφε που επαιζει το ιδιο εκεινο τραγουδι αλλα τοτε δεν ειχαμε αναγκη να κλαψουμε μαζι του,το βρισκαμε ανουσιο γιατι οι στιχοι του δεν ειχαν εμας.και συνεχιζες τα χαμογελας και μυριζεις τα αρωματα μου. 

* Συνεχισαμε με κλειστα ματια.αυτια.στοματα 

* Δεν ακουσαμε ποτε τιποτα.δεν ειδαμε την ενοχληση των γυρω μας .. δωσαμε φιλια για να κλεισουμε τα παραπονα μας .. 

* Και ολα αυτα που μας εφαγαν ,μας αδειασαν τωρα εφυγαν μακρια. αλλα μας εσπασαν 

*Δεν ξαναενωθηκαμε ποτε 

* Υπομονετικα περιμεναμε για το καλυτερο ,ημασταν τοσο σιγουροι πως υπηρχε καλυτερο απο μενα.απο σενα.απο εμας..

Ακουω εκεινο το τραγουδι και οταν τελειωνει , τα γελια απο τα διπλα διαμερισματα περνουν τον τοιχο μου και νιωθω να μου λενε να ξυπνησω . 

Μα εγω ξαναβαζω το τραγουδι.το ιδιο και ζω ξανα τα λιγα λογια του,πηρες τις ευκαιριες μου , πηρες τον ηλιο μου, αφησες βρεγμενα πατωματα και εγω που τωρα πια δεν ποναω ελυσα τα σχοινια που με κρατουσαν δεμενη κοντα σου .

Και περπατησα χωρις καμια σκεψη και πηγα στην ερημικη παραλια και ουρλιαξα και εβαλα τα γελια για να μ'ακουσει ο κοσμος και να δει ποση χαρα χωραει μια καρδια . να το νιωσει μεσα στο χαμο του. 

δυναμωσε με. παρηγορησε με. κρατα με. 

Βραδινες ευκαιριες ζωης..

Ειχε αρχισει να χειμωνιαζει ,εκανε κρυο και ειχαμε κατεβασει τις χοντρες κουβερτες μας ημασταν τοσα χρονια φιλοι και σε ηξερα καλα..ηξερα  αυτο το βλεμμα..καθησες στην πολυθρονα και με ρωτησες ξαφνικα "ασπρο ή μαυρο ; "

"ασπρο" απαντησα. 

-Χαρα ή θλιψη ; 

-Xαρα

-ζωη ή θανατος ;

-Ζωη με μικρες δοσεις θανατου.

-Μαζι ή χωριστα ;

-Οπως νιωθουμε ευτυχισμενοι.. σου απαντησα.

-Λειπει..τετοιες μερες μου λειπει .

..κοιταζοντας το προσωπο σου εβλεπα αυτη που ειχε αργησει να ρθει, αλλα ξαναρθε..

και σε εκανε να υποχωρησεις ,παλι. .

-Σαν μπεμπης φερεσαι.σου ειπα

-Ειναι η αγαπη..

Καποιες στιγμες της ζωης μας αρνουμαστε να παραδεχτουμε τα λαθη μας..και πεφτουμε τοσο χαμηλα..

Κοιταξες το ταβανι και τοτε ειπες αυτο που θα θυμαμαι παντα "δεν σου λειπει και σενα κατι απο την ζωη σου; εμενα ναι.και λειπει και κεινη.. να το συζητησουμε"

Τοτε ναι ενιωσα και μενα καποιος και κατι να λειπει,ποτε θα συμπληρωθουμε κανεις δεν ξερει..ουτε και εγω..

Θυμαμαι δεν απαντησα..δεν ηθελα να σε αποσπασω απο τις σκεψεις σου..

Ανοιξα εκεινη την κουτα με τις παλιες φωτογραφιες και ξαναειδα χαμενα ονειρα και ανθρωπους ,φυγαν ξαφνικα..αλλοι ειπαν "αντιο" .αλλοι "τα λεμε" μα δεν τα ειπαμε ποτε ξανα..αλλοι ομως φυγαν τοσο αθορυβα απο την καρδια και το μυαλο και δυσκολευομουν να τους θυμηθω..δεν με ταραξαν..μα θυμαμαι παντα..εκεινον που ειπε "δεν γινεται" και εφυγε.χαθηκε... 

Γυρισα στο σαλονι και σε ειδα με ενα χαμογελο στα χειλη..μου πες πως θα δωσεις την ευκαιρια που ζητησε..

και δεν ημουν σιγουρη αν αξιζει..μα εσυ ησουν σιγουρος "τ'αξιζουμε" ειπες..και εφυγες..ετρεξες να ζησεις ξανα τον ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ σου ερωτα..

Σκεφτομαι μερικες φορες αν ποτε θα ευχομουν να γυρνουσες,παντα καταληγω σε κεινο το "ναι" που ομως δεν θελω να το πιστευω..

Στις ευκαιριες δεν ειμαι καλη.δεν μου δινονται και δεν δινω 

Στα διλληματα,προβλιματιζομαι ,χανομαι και παιρνω λαθος δρομο..

Στις σκεψεις ειμαι καλη ομως

Και στα ονειρα ακομα καλυτερη..

Ανοιξα το ραδιοφωνο και ακουσα να παιζει εκεινος ο στιχος που φερνει στην μνημη τις ατελειωτες ωρες ψυχαναλησης με φιλους για σενα,για κεινη ,για τα ατομα που μας αφησαν 

 "πως θα πεθανω εγω για σενα δεν σκεφτηκα ποτε" 

Η αληθεια  μου ειναι αυτο το τεραστιο ΠΟΤΕ.. δεν χρειαζομαι θλιψη μα ουτε και διλληματα στην ζωη μου,λαθος ανθρωπους να χω αρκετους να με πανε τελικα στο σωστο , αγαπη να χω , ευκαιριες..και ισως να μας δωσει ξανα η ζωη την ευκαιρια που μας χρωσταει,να μην το σκεφτουμε ομως στιγμη..να πουμε "ναι".Ετσι μονο αξιζει..Ετσι το χω ονειρευτει. 

"μα πως θα ζησω χωρις εσενα δεν ξερω" 

Ξανασυμβαινει ;

)

(Διαβαζετε καλυτερα με παρεα :
Στεκομουν σε κεινη την σταση μονη μου,εβρεχε και εκανε κρυο..Ειχα ξυπνησει λιγο διαφορετικη απ'οτι συνηθιζα τον τελευταιο καιρο..γιατι χθες το βραδυ σκεφτομουν εκεινες τις μερες που ηξερα τι κανεις ειτε  ησουν καποια χιλιομετρα μακρια μου ειτε οχι.Θυμαμαι ακομα πως μιλας και τι λενε τα ματια σου οταν χαμογελας..
Δεν θυμαμαι ομως ακριβως τα λογια σου,ουτε την μυρωδια σου.τα τσιγαρα σου τα χες αφησει στο μικρο τραπεζι και παντα ρωτουσες πριν αναψεις..δεν σε εδιωχνα εξω ,ηθελα να σε παρατηρω ,να μην χανω ουτε την ρουφιξια σου..ετσι νομιζα θα κερδισω τον χρονο που χαμε ηδη χασει .
"Να μεναμε παντα ετσι"ειπες. Και εγω δεν πιστεψα στα λογια σου,γιατι εσυ μου ειχες πει να'μαι καχυποπτη με τους γυρω μου,να τους κοιταω βαθια στα ματια για να ξερω ποτε μου λενε αληθειες και ποτε μεγαλα ψεμματα..
"Να σε ειχα και αυριο"σου ειπα.. και εσυ με πιστεψες και εγω με πιστεψα..Το "τωρα" μας τελειωνει ,τα πλοια και τα τρενα φευγουν,παιρνουν και τους ανθρωπους μαζι τους και ισως δεν τους ξαναφερουν ποτε ..
Και μενεις σε αλλη πολη εσυ και αυτος καποια χιλιομετρα μακρια,με αλλη ζωη , με αλλη συνηθεια πρωινη..
Λιγο ειναι το "τωρα" μας..πολυ λιγο σκεφτηκα καθως περιμενα να τελειωσεις το τσιγαρο σου,να ανοιξω τα παραθυρα να φυγει ο καπνος,να βγουμε στο μπαλκονι να αγαπηθουμε!
Μα απ'οσο θυμαμαι   δεν προλαβαμε να ανοιξουμε τα παραθυροφυλλα και δεν αγαπηθηκαμε..δεν ερωτευθηκαμε κιολας.. Απλα δεθηκαμε..και μετα ξαναχαθηκαμε..
Τα ρουχα παρατημενα στιβες πανω στην βαλιτσα σου
"Βοηθησε με να τα μαζεψω"ετσι ειπες.
Μα ποιος θελει να φυγεις απο δω μεσα..κανενας,θα σβησουμε τα φωτα και θα ζησουμε οι δυο μας..σκεφτηκα -μα δεν στο πα ποτε..
Τα φωτα τα κλεισα αλλα οχι ενω ησουν μεσα εσυ.οταν εφυγες , πισω σου, ολα σβηστα να μην σε δω ξανα.να μην θυμαμαι πως με κανες να νιωσω.,
Μετα απο καιρο μπορει να χεις ξεχασει την μυρωδια του αλλου,την ανασα του, τον τροπο που σε αγγιζε αλλα σιγουρα δεν ξεχνας εκεινη την στιγμη , πως σε εκανε να νιωσεις..και τι σου δωσε τελικα..Πολλα ή λιγα,στα δωσε..
Με πηρε ο υπνος αλλα με ενα χαμογελο που δεν χαθηκε , σε ειδα ξανα αποψε το βραδυ , ησουν αγκαλια με μενα και ημασταν καπου αλλου ισως πιο μεγαλοι,ισως μεναμε μαζι..ισως ειχαμε ξανα βρεθει..ΤΕΛΙΚΑ ισως ξανασυμβαινει ,


Ηρθε το λεωφορειο..σ'αυτο θα μπω και δεν θα περιμενω να φανεις.
(Mε αφορμη μια ταινια.)*