Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Εκει που ερχεται να σε βρει. .

Τα θυμαμαι ολα απο εκεινο το πρωινο . Ησουν διπλα μου και εγω ξαφνικα αρχισα να ανασαινω γιατι ακουγα τον δικο σου θορυβο.. ξημερωματα που εμεινα να σε κοιταω  γιατι δεν ηθελε η λογικη να πιστεψει και το συναισθημα ζητουσε αδεια να τρελαθει. ολοι γυρω μας. λενε καθε μερα " κατι λειπει " μενουν ξαγρυπνοι μεχρι να το ανακαλυψουν,νομιζουν πως ειναι κατι μεγαλο που θα ολοκληρωσει την ζωη τους.

Τοτε καταλαβα, εκεινο το χαραμα ,τι λειπει. και βρηκα την απαντηση μου. δεν ηταν μεγαλο ,ηταν ισως κατι μικρο,μια ματια διπλα μου, εισαι εσυ και σε βλεπω που με κοιτας.. 
Και εσυ το νιωθεις. α δεν ξερω να απαντησω αν ειναι δυνατο.ακουω την καρδια σου,χτυπαει λες στον δικο της ρυθμο ,επειδη τωρα ειναι γεματη, δεν θελει να φυγεις..
Το θεμα μας εγραφε εκεινη την μερα πως θα ημασταν μαζι για ακομα λιγες ωρες και εσυ το πιστεψες και εγω μαζι σου το ανακαλυψα. 
Πως καθενας μας εχει τα δικα του "στανταρ" και τις δικες του αποψεις,ειναι σιγουρος πως ετσι θα γινει,πως εχει δικιο και μπορει να κανει ο,τι πει. και εκει..καπου μεταξυ σιγουριας και δυναμης το χεις χασει και εσυ.οπως και αυτος πιο διπλα..
Νομιζεις δεν θα ρθει ,δεν θα σου τυχει αλλα σου τυχαινει και ειναι ωραιο το γαμημενο. προσπαθεις να το ζησεις,το παλευεις για μερες ισως και μηνες .εκει που σαι ετοιμος να παρατησεις την ανουσια προσπαθεια σου, αυτο ερχεται και σε βρισκει , σε μπερδευει, σε χτυπαει κατακεφαλα.. 
Περνεις λιγο απο το θαρρος που σου εχει απομεινει, βαθιες ανασες να το αντεξεις.. 
                                         ΞΥΠΝΗΣΕΣ, λεξεις .καλημερα.
εγω ειμαι εκει διπλα σου , 
ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ λες.
α ναι. κυριακη. ΤΕΛΙΚΑ ηρθε εκεινη η κυριακη που περιμεναμε. 
εσυ δεν εισαι μακρια. εισαι καπου τοσο κοντα.
διπλα . 


"εμαθες τελικα ποιο ηρθε να σε βρει ;"
"λενε ειναι. το ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΟ."

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Αρκει να σ'εχω.

Συζητησεις της στιγμης.. λεξεις που δεν ελεγχεις γιατι βγαινουν απο μεσα σου..
Φοβοι που μπαινουν αναμεσα σας..χερια που δεν μπορουν να πιαστουν ξανα. λειπει απο διπλα σου..
Ειναι που θες να το ζησεις, να το γευτεις, να μην το ξανασκεφτεις το λαθος σου..
Στιγμες που δεν εισαστε μαζι. σαν σκηνες απο ταινιες μονο που εδω δεν ξερεις αν θα εχεις το τελος που σας αρμοζει.
Θα σου πουν :  - καποια πραγματα απλα δεν γινονται.
Θα τους ακουσεις ; . - ολα γινονται αρκει να το θες. 
Ολα τραβανε αρκει να μπορεις ,να εχεις δυναμη να τα καταφερεις.
Να το αξιζει,να το αξιζετε. 
Ψαχνεις και εσυ την διεξοδο που θα σε λυτρωσει. θα σε παει ενα βημα παρακατω..να βγεις εξω και να φωναξεις πως πια δεν υπαρχει ο φοβος που σε σταματουσε.Κανε κινηση. 
Δωσε χωρο να γινει η ζωη καλυτερη..να μεγαλωσει. 
Καποιες στιγμες αρκει μονο να πεις λεξεις απλες.. γεματες απο κατι διαφορετικο. .
Παλι εισαι σ αυτο το αδειο σπιτι, ζεις για να ακουσεις την φωνη του.Οχι αλλους,
Κλειδωσες εξω οτι μπορει να σε αποσυντονισει..να σε βγαλει απο τα νεα σου,
εισαι ετοιμη να αποκοιμηθεις παλι μονη . με ελπιδα να ρθει και να χτυπησει την πορτα σου. να πει το ονομα του.. καλυτερα ετσι. 
καλυτερα να τον εχεις. εστω και..σαν επισκεπτη που ηρθε για να ξαναφυγει.
Αρκει μονο  αυτο .Ισως και ποτέ. ποιος ξερει για να μας πει...

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Ας πιουμε...

Στα πρωινα που ξυπνησαμε παρεα..
Στην ζεστασια του σπιτιου μας
Στα παιδια που δεν μεγαλωσαν ποτε.
Στις λεξεις που δεν βγηκαν τοτε απο το στομα μας
Στο ο,τι μετανιωσες τελικα
Στα ΛΑΘΗ που θελουμε να ΞΑΝΑ-κανουμε
Σ'αυτα τα ΧΑΜΕΝΑ ονειρα μας.εχεις και εσυ!
Στα ΜΕΣΗΜΕΡΙΑ που γευτηκαμε την δικια μας ζωη..
στα οικογενειακα τραπεζια που γελασαμε.
Στις αναμνησεις που αβιαστα ερχονται.γιατι εμεις τις θελουμε.
ΑΣ ΠΙΟΥΜΕ..
Στα  απογευματα που μας ζητησε ο χρονος παρεα.
Στα τραγουδια που παντα κατι μας θυμιζουν
Σ' εκεινους που δωσαμε αλλα δεν μας εδωσαν..
Στα ματια που ακομα θυμασαι..
Στα Βραδια που ξαπλωσαμε μαζι..
Στις συζητησεις των καλοκαιριων που μας αλλαξαν,
Στα γελια με τους φιλους μας σε παραλιες...
Στις ευκαιριες που ηρθαν αλλα τις αφησαμε για καποιον αλλον...
Σ αυτους που μας ξεχασαν αλλα εμεις οχι !
Στα μηνυματα που θελουμε να ρθουν αλλα δεν χτυπαει το κινητο...
Στα χαμογελα που μας ανοιξαν δρομους
Στις αγκαλιες που μας εδωσαν χωρο
στους χορους που γιναμε ολοι μια παρεα.
Στις μαλακιες που καναμε..και το χαρηκαμε.
...ΑΣ ζησουμε.ΑΣ ρισκαρουμε.ΑΣ ζωγραφισουμε το δικο μας happy end ;)




ΚΟΙΤΑΞΕ ΤΟΝ.ΥΠΑΡΧΕΙ.



Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

παλι...

Καθομασταν εκεινο το βραδυ κατω απο αυτες τις ζεστες και χοντρες κουβερτες και αναρωτιομασταν αν το ενα λαθος διαδεχεται το αλλο. και .ποσες φορες μπορεις να κανεις τα ιδια λαθη?
Κανεις μας δεν μπορουσε να δωσει καθαρη απαντηση,.συνηθως το λαθος καθε φορα εχει διαφορετικη μορφη. αφορα αλλο θεμα ,αλλο προσωπο..με αλλες συνθηκες και γινεται μετα απο λιγη σκεψη..
γιατι αν κατσεις και σκεφτεις καλα..θα κανεις το σωστο.δεν θες.και το ξερεις.
Συμπερασμα  : ξερουμε το λαθος .. αλλα περνουμε την ευθυνη και κανουμε το επομενο βημα.ΓΚΡΕΜΟΣ.
επιλογες. ακομα και τα λαθη μας ειναι επιλογες ,ανθρωπων που αλλα νομιζαμε,αλλα τελικα ηρθαν..Παλι θα πεις. Παλι το εκανα..
μα γιατι να μην το κανεις?
γεμισες χαρα.. ηρθε και εφυγε..
κουκουλωμενος κατω απο σκεπασματα . να φωναζεις σιωπηλα στον εαυτο σου..
Θα σου πει <<δεν τραβαει>>
Και εγω σου λεω πως αμα θες ΠΑΝΤΑ τραβαει..
αν θες..αν θελει..αν μπορεις..και αν μπορει..
Ρωτας : θα μου περασει αραγε?
οχι δεν θα σου περασει γιατι εκει που νομιζεις πως θα ξεχασεις ευκολα την αξεστη αγαπη σου . ερχεται η σκεψη να σε παρασυρει..θα βρεις την αφορμη να ξανα-ερθει αυτος κοντα σου.θες δεν θες..
κατι τετοιες ωρες..κατω απο χοντρες κουβερτες το καταλαβαινεις.πως ηταν να γινει..επρεπε και δεν πειραζει απλα ορκιζεσαι για 100η φορα πως ποτε ξανα δεν θα μπλεξεις. δεν θα πεσεις..δεν θα λυγισεις..και θα το σκεφτεις καλα..πολυ καλα.. για να κανεις το σωστο αυτη την φορα. για να ζησεις εσυ καλα κ οι αλλοι καλυτερα..
Καποιος ,μου χε πει.: το καθε λαθος σου να το ζεις. να μην το σκεφτεσαι. να το θυμασαι ξανα και ξανα για να λυτρωθεις..στο τελος του.
γιατι παλι λειπει.