Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Βουτια !!!!




Να μαζευτουμε ενα καλοκαιρι,σε μια παραλια ολοι μαζι, να πουμε τις μεγαλες μας αληθειες.Αυτες που σκεφτομαστε κατι χειμωνιατικα βραδια αλλα δεν λεμε πουθενα και ετσι κουρασμενοι,μας περνει ο υπνος και μαζι του μας εγκαταλειπουν και οι χιλιαδες σκεψεις...
Τωρα που ειναι καλοκαιρι,να βγουμε λιγο εξω,μεσημερι,να μας καψει ο ηλιος και να γκρινιαζουμε για τον πονο.Εναν διαφορετικο πονο ομως,λιγο τσουξιμο και πολλα γελια καθως οι φιλοι σου θα καθονται να σε ξεφλουδιζουν.
Να μαζευτουμε ενα καλοκαιρι,με μια μεγαλη παρεα για να πουμε εκεινα τα μυστικα,που κρυβουμε απο ολους,να αδειασουμε το μεσα μας,να μην σκεφτομαστε οσους μας ειπαν ψεμματα οσους μας αφησαν μονους και γυρισαν μετανιωμενοι..
Οσους ειχαμε διπλα μας τα περασμενα καλοκαιρια και ο χρονος μας χωρισε, η αποσταση μας εδιωξε μακρια τους και η ζωη μας τους χρωσταει ακομα..να παρουμε ενα αμαξι ολοι μαζι, να γυρισουμε ολο το νησι,να βουταμε απο ψηλους βραχους και να φτιαχνουμε κοσμηματα απο κοχυλια..
Να μαζευτουμε αυτο το καλοκαιρι, να μην σταματαμε να χορευουμε σε δρομους, σε παραλιες και σε πολυσυχναστα μπαρακια..Με μεγαλα χαμογελαστα προσωπα,ηλιοκαμμενα και ζεσταμενα,να ζησουμε μοναδικα και γεματα αυτες τις μαγικες στιγμες του καλοκαιριου,χωρις να θελουμε  να γυρισουμε πισω!!!!
Και να περασει αργα αυτο το καλοκαιρι,γιατι καθομαστε ως τα χαραματα και κουβεντιαζουμε και την επομενη ξυπναμε πρωι για το καθημερινο μας μπανιο.Και η λεξη δουλεια δεν ακουγεται πουθενα,να περασει αργα αυτο το καλοκαιρι,γιατι δεν σκεφτομαστε εκεινους που μας πληγωσαν,μας εδιωξαν και το γιατι , δεν χτυπαει το τηλεφωνο πια απ'αυτους,ισως επειδη και εμεις τους αφησαμε πισω στον χειμωνα,στον αγριο καιρο και κοιταμε πια την θαλασσα χωρις να μοιαζει μ αυτους και δεν τους ψαχνουμε σε μερη που πηγαιναν και κανονιζουμε εξοδους με αυτους που μας αγαπανε τελικα..και κλαιμε απο τα γελια και τα δακρυα ειναι χαρας..
Και ετσι χωρις λογο που γινονται ολα,καπως ετσι θα ξαναερωτευθουμε σε μερη και τοπια θαλασσινα ή και σε χειμωνιατικα..Σημασια εχει αν ζησαμε,αν ζουμε,αν θα ξανα παμε διακοπες σε κεινο το μερος που μας εμαθε ποιος εχει σημασια..τι εχει αξια και πως μια ανασα μπορει να μας παγιδεψει για παντα..
Για την παρεα μας, 
Για τον ερωτα μας , 
Για την αγαπη μας. Τοτε και για παντα !!!!!!

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Σαν τους ηρωες των μικρων παιδιων *

Κάποιες νύχτες έρχονται και μας αγκαλιάζουν σαν εκείνους τους ανθρώπους,που ήρθαν  μας ζήτησαν λίγο απο την ζωη μας και αφου μας ισοπεδωσαν,εφυγαν,σαν να μην συνεβει τιποτα και ποτε.. 

Μονο που τις νυχτες που πεφτεις στο διπλο σου κρεββατι,ειναι που στριμωχνεσαι στην γωνιτσα σου,στην πλευρα σου..επειδη πιστευεις ακομα στα ονειρα,τον βλεπεις να ρχεται πισω σου να σ'αγκαλιαζει ,να σε φιλαει στον ωμο και να ξαπλωνει στην δικη του πλευρα.Σαν απομηχανης Θεος ηρθε κ'αυτο το βραδυ εκει διπλα σου,σαν φυλακας αγγελος που δεν θα σ'αφηνε ποτε και σε κοιμησε οπως παλιοτερα.

Τις νυχτες  τον ψαχνεις στους δρομους της μεγαλης πολης δεν ειναι ποτε στα στεκια σας,ποτε εκει γυρω να σ'ακουσει,καθεσαι στο μεγαλο συντριβανι και ξεφυσας και προσπαθεις να πιστεψεις σε μερη που ισως ξαναβρεθειτε και γεμισετε φως μια εικονα με χιλιες λεξεις..
Γελας δυνατα με φιλους,χαμογελας σε φωτογραφιες και τις κρεμας στο ψυγειο εκει που πριν ηταν αυτος..Και αυτος προσπαθει να γελαει με τα ανεκδοτα της παρεας και να ενθουσιαζεται με καθε ερωτα περιστασιακο που ερχεται και μεσα του σιγοκλαιει και μετανιωνει που σ'αφησε μονη σου να παλευεις για ενα τιποτα.και καθε πρωι σε περιμενει για καφε-εκεινον τον δικο σας- με πολλες κουταλιες ζαχαρη "για να μπορεσεις ν'αντεξεις την πικρη ζωη ματια μου" και χανεσαι στα δικα του γαλαζια ματια.

Καπως ετσι,περνανε οι χειμωνες,ερχεται η ανοιξη και οταν φτασει το καλοκαιρι..απομακρυνεσαι και πας σε αλλη μερη για σταματησετε να ξημερωνεται κατω απο τον ιδιο ουρανο.και να μοιραζεστε τον ιδιο ηλιο..
Υπαρχουν εκεινες οι μερες βεβαια,στο αδειο σπιτι που ψαχνεις για να βρεις αφορμες να τον ξανασκεφτεις..σημειωματα που χαθηκαν κατω απο το κρεββατι,φωτογραφιες μεσα σε ντουλαπια και την αφιερωση  απο πισω "να θυμηθεις οταν θα λειπω απο δω να με ξαναβρεις καπου θα χω χαθει ψαχνοντας εσενα" . 


Κ οταν μεθυσμενη θα φωναζω στους δρομους ενα πραγμα περιμενω.εκεινο τον ανθρωπο που θα ρθει να μου πει πως τελικα η ζωη ειναι ομορφη και μας αγαπαει  και μας προστατευει σε καθε σκαλωμα.σε καθε νεα αρχη, μας δινει δυναμη .Εκει διπλα μαζι να κοιμομαστε καθε βραδυ  σαν τους ηρωες των βιβλιων που διαβαζαμε μικροι που στο τελος.. Ηταν για παντα.για παντα * μαζι

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Με εμαθε ετσι ν'αγαπαω !

Και η λυτρωση ερχεται,οι λυπες φευγουν απ'το πουθενα και ο,τι δεν περιμενες ερχεται και σε βρισκει..
Αυτο που λενε ολοι "ερχεται και σε βρισκει"..ναι τελικα ειναι σωστο,ισως η χαρα αργησει καποιες μερες..καποιους μηνες ή και χρονια ολοκληρα..να ζεις περιμενωντας να ζησεις μαζι με καποιον που μονο σαν ιδεα υπαρχει..
ΣΑΝ ΙΔΕΑ.Πολλοι απο τους ανθρωπους που νομιζουμε πως εχουμε ειναι απλα μια ιδεα μεσα στο μυαλο μας , δεν ειναι απαραιτητα μακρια μας και δεν τους βλεπουμε..μπορει να ναι στο ιδιο μας το σπιτι αλλα να ξεχνιεται η αγαπη μεσα στην καθημερινοτητα και στον αγωνα του ενος..συνηθως ο αλλος μενει μονος και υπομενει μεχρι να σπασει..μεχρι να εκραγει σαν ηφαιστειο.
Και η εκρηξη ειναι πολυ δυνατη..και οι καπνοι μας δηλητηριωδεις ετοιμοι να μας πεθανουν,καπου εκει..καταλαβαινεις πως ειναι αργα να σωθεις,αν το ξερες απο την αρχη , αν εβλεπες τα σημαδια στο προσωπο του ισως και να χες φυγει εσυ πρωτα..
Η ιδεα σιγα σιγα σβηνει,σβηνει απο λογια,απο χωρισμους που επρεπε να γινουν..για να αγαπησουμε τον εαυτο μας , να περιμενουμε την ευτυχια να κοπιασουμε για την επιτυχια...
Επειδη ιδεες εχουμε πολλες καθε μερα..ειναι καλυτερα να ζηταμε ανθρωπους και πραγματα που ειναι εκει..στο κρεββατι μας καθε πρωι και καθε βραδυ,που μας λενε αυτοι την πρωτη καλημερα της ημερας μας σαν ξυπνησουμε διπλα τους και εμεις τους φιλαμε γλυκα ισα να χαμογελασουν,να αντεξουν την μερα που ξημερωσε,γεματη ηλιο,εναν γαλαζιο ουρανο σαν θαλασσα... Ειναι καλυτερα να με κρατας απο το χερι καθε φορα που περπαταμε και να μου φωναζεις οποτε εχω αδικο..ειναι καλυτερα να χουμε κοινο στοχο και να μην κοιταζομαστε ασκοπα ,να μην χαλιομαστε σε λαθος ανθρωπους,καλυτερα που γελαμε δυνατα και μετα λεμε "σσστ,θα μας ακουσουν" , καλυτερα που ερχεται να μας βρει απο μονο του το καλο..Καλυτερα που με μαθαινεις πως αγαπανε,με μαθαινεις να χω καλες σχεσεις με τους αλλους αλλα και με σενα.καλυτερα που ακουμε συνεχεια μαζι μουσικη..ετσι απλα..*
Κ αν τυχει ποτε και το παρελθον σου χτυπησει την πορτα, ΚΑΛΥΤΕΡΑ να θυμηθεις να την κλεισεις με τον ιδιο τροπο που στο κανε και σενα..Για να αντεξεις την ζωη.
Μαθε ν'αγαπας * δεν εχεις τι αλλο να κανεις πια *

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Τα ξημερωματα..

Τωρα που oλα ηρεμησαν  και κοιμηθηκες ,τωρα που το μονο που ακουγεται ειναι η μουσικη απο τον επανω οροφο.τωρα και εγω μπορω να σκεφτω,να αποφασισω.Θα μπορουσε να γινει πιο ευκολα αν δεν ησουν εσυ εδω διπλα μου, αν ελειπες..οπως τοτε που ελειπες καθε μερα.που σκεφτομουν που ησουν και που να γυρνουσες και αν υπαρχω στο μυαλο σου..
Μα τωρα που σ'εχω και μπορω να σε κραταω δεν σε θελω.
Δεν σε θελω , δεν θελω να σε βλεπω ,να σε νιωθω.Σε απορριπτω καθε μερα.καθε ωρα και στιγμη..
Αλλαγες..αλλαγες σε ολα.ανθρωποι που αλλα ενιωθαν και τωρα αλλα ζητουν οχι απο καποιον αλλον μα απο το ιδιο προσωπο..και οσο θελω να σε διωξω τοσο θελω να σε κρατησω -να σε κρατησω γιατι μερικες στιγμες της ζωης μου με σενα θελω να τις περασω ,την επιτυχια στην δουλεια μου σε σενα τρεχω να την πω .και τα νεα μου πρωτος τα μαθαινεις..
Μα εσυ τωρα πια δεν χαμογελας και μερικες φορες αποφευγεις να μιλας..ισως επειδη δεν με αντεχεις αλλο και η φθορα μας σε κουρασε , μα μενεις παντα στο πλευρο μου και τις νυχτες με αγκαλιαζεις οσο πιο σφιχτα, μπορεις να με λιωσεις οχι απο θυμο αλλα επειδη σου λειπω..μα μονο τα βραδια γιατι οταν ξημερωνει ξανα φορας αλλο προσωπο ,τον νεο σου εαυτο και σταματας να αισθανεσαι..και χανεσαι ολη μερα σε αλλες..παρεες , ηδονες, σε αλλα παθη..Γυρνας παντα γυρνας σαν να ξερεις πως θα μαι παντα εκει να περιμενω..να με πνιξεις οπως καθε νυχτα..
Μα σημερα το σκασα και θα ανασανω ξανα . γι αυτο δεν σε κοιταω αποψε..για να μην με κανεις να χαθω μεσα σου ξανα..
Για να ξυπνας τα πρωινα και να μην μπορεις να βρεις δυναμη πουθενα, να νιωθεις λιγο μονος και να παρεις λεωφορεια , τρενα να με ψαξεις ..
Για να με ζητας σε τραγουδια και να δανειζεσαι στιχους που θα με θυμιζουν.για να πεις οσα ποτε δεν ειπες , οσα εκρυβες απο ολους και ετσι με χανεις αποψε και χανεις και την συντροφια σου..
Μη παιζεις αλλο εσυ με την κιθαρα σου δεν με αφηνεις να το παρω αποφαση και ποναει.ποναει σαν οσα μας χτυπουν καθημερινα , σαν τις συνηθειες που δυσκολα κοβεις..
Και οσο το τραγουδι επαιζε , επρεπε να φυγω πριν ξυπνησεις, πριν με πιασεις..και οσο αυτο το τραγουδι πληγωνει καθε νοτα.τοσο μετανιωνω ,σιγα σιγα ξεχνω..και βρεθηκα παλι εκει απ οπου αρχισα...στην αγκαλια σου ,γιατι σε ξερω και ισως σε εχω ακομα αναγκη τελικα..εσυ σιγουρα εχεις εμενα .φαινεται τα βραδια αλλωστε * 

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

it breaks my heart ‘cause I know you’re the one for me.


Τα μπαλονια οταν τα αφησεις απο τα χερια σου ,φευγουν..και συνηθως σκανε οταν φτασουν στο οριο τους.
Τα χελιδονια φευγουν και ξαναγυριζουν οταν δεν αντεχουν αλλο στην νεα τους πατριδα.
Ο χρονος φευγει και οι μερες διαδεχονται η μια την αλλη.για να ρθουν οι εποχες να στολισουν καθε τοπιο ,καθε κοινη μας θεα.

Οι ανθρωποι φευγουν αμα τους αφησεις.Φευγουν αν ανοιξεις την πορτα και δεν κοιταξεις πισω σου.
Φευγουν αν ξεχαστεις και αν ξεχασεις να τους χαμογελασεις..
Φευγουν γιατι δεν αντεχουν να ακουν ο,τι τους χρεωνεις.Φευγουν γιατι ειναι περισσοτερα αυτα που δεν αντεχουν να μαθουν.
Φευγουν χωρις την θεληση τους πολλες φορες.
Χωρις να τους νοιαζουν οι συνεπειες..Σαν φαντασματα ομως ξαναγυρνανε.χτυπανε την πορτα και περιμενουν.
να ξαναενωσεις τα κομματια σου και να τους δεχτεις..
Οι ανθρωποι φευγουν για ταξιδια μακρινα..χωρις ελπιδα..
Τα γελια τους φευγουν.το αρωμα τους χανεται..
τα ματια τους ξεθωριαζουν σιγα σιγα. και μενει η αναμνηση .στειρα απο αισθησεις..
Για να εχεις να θυμασαι..λιγα λεπτα πριν τους (ξανα) υποδεχτεις στην ζωη σου ,αυτη η ζωη που ηρθε και εφυγε μαζι τους.
Να θυμασαι τι εσπασε μεσα σου οταν τους ειδες να φωναζουν και να φευγουν υστερα απο λιγες ωρες.
Να θυμασαι εκεινη την στιγμη που ειδες να κλαινε αλλα να προχωρανε..
Να θυμασαι τι σου χρεωσαν σαν απατη και πως καλυψαν το εγω τους..
Το χαδι τους , το φιλι τους οταν σε εριξαν στην αλλη μερια της ζωης σου..
Να θυμασαι και το γελιο τους , την φωνη τους.*
Μηπως και καταφερεις να ενωθεις.*
Και εκει που περιμενεις να γινει ενα θαυμα .να σωθεις. ειναι τοτε που ακους την πορτα να χτυπα.
Τοτε που αντικρυζεις καταματα την μορφη του.
Μια φυγη που ελαβε τελος..μια ευκαιρια να τον δεχτεις.
Οι στιγμες κυλανε σαν τα ποταμια.κατρακυλανε , πεφτουν απο ψηλα.σαν καταρακτες με πιεση πανω μας. και ξανα αλλες..και ξανα.ξανα.ξανα..
Η ζωη μας περναει σαν τουτο τον χειμωνα.ισως αυριο να χει ηλιο..οχι χιονι.
Παει ο χειμωνας . 
Τραβα το χερι μου και ελα,ισως δεν στο δειξα τοτε οσο επρεπε..μα τα συναισθηματα ειναι για να φαινονται . πριν σε χασω ξανα. * ξανα * και παλι απο την αρχη, 
παλι οπως τοτε * τοτε * 
καποτε * οπως πρωτα. * παλι.. * 
και παλι. * 
σαν κομματια καρδιας που ενωνονται.σαν εμας * εμας.......

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Τα ταξιδια.*

Καθησα στην θεση διπλα στο τζαμι για να απολαυσω την διαδρομη.ειχε ηλιο σημερα η μερα,δεν θα ταξιδευα ομως με παρεα ,δεν θα καναμε φασαρια μες στο λεωφορειο ουτε θα μαθαινε ο κοσμος τα προβληματα μας..που θα τα ντυναμε με χιουμορ και γελια ενω μεσα μας ,μονοι μας τα βραδια θα καταπιναμε την αληθεια που με ανοιχτα ματια δεν βλεπουμε,την κρυβουμε σε μεγαλους πολυσυχναστους δρομους.Χαμενοι απο χερι..
Κ ετσι εμεινα να κοιτω.απο την αρχη της διαδρομης τον δρομο , την θαλασσα που με συνοδευε.ηταν μαζι μου σε καθε χιλιομετρο,σε καθε αποσταση που καλυπτα..
Ετσι αρχιζουν τα μεγαλυτερα ταξιδια λενε..απο εναν ερωτα ή απο εναν ψυχαναγκασμο να δεις εκεινο το προσωπο.να δεις εκεινα τα ματια που σε ζητησαν..
Παιρνεις  την αποφαση να κανεις βημα.να παρεις την θεση σου εκει διπλα στο παραθυρο ,μονος χωρις παρεα..να μην μαθει κανεις την τρελα σου για ενα κορμι..
Το καθισμα διπλα αδειο,να αφησεις τα πραγματα σου να αφεθεις..να ετοιμασεις τι θα του πεις.πως θα τον κοιτας ..να θυμηθεις τον τονο της φωνης του .τις κινησεις του.
Απο χθες ετοιμασα τα τραγουδια για το ταξιδι..πολλα, παρα πολλα..λες και θα κανα αιωνες να φτασω κοντα σου,για σιγουρια ηθελα πολλα..
αλλωστε ολοι δεν θελουμε πολλους ανθρωπους γυρω μας..ετσι για να σπανε την μονοτονια καμια φορα.να μας κανουν να γελαμε και οταν δεν μπορουμε να κοιμηθουμε να ρχονται να μας αγκαλιαζουνε.Φιλοι που θα μεινουν παντα τα παιδια που γνωρισαμε.Εραστες που θα μεινουν παντα τα μυστικα που δεν ειπαμε..απογορευμενα.και αποστασεις που με καθε τροπο προσπαθουμε να μην υπαρχουν.να μετανιωσουμε για τοτε..που δεν ευχηθηκαμε εναν ευκολο ερωτα στην ζωη μας!
Και η θαλασσα σκοτινιαζει..γιατι εξαρταται απο τον ουρανο.οπως και εγω απο σενα.
Το ταξιδι τελειωνει και ακομα δεν βρηκα πως να σου πω το "ηρθα" .
Ηρθα μα θα μεινω παλι για λιγο..
Ηρθα σαν εκεινα που ξαφνικα μας ταραζουν.και μετα φευγουν.χωρις αιτια.χωρις εξηγηση.
Ηρθα σαν τους 3 μηνες του καλοκαιριου που ακομα νοσταλγεις .
Κ οταν σταματησω να ξεκιναω ταξιδια για σενα..Θα ναι τοτε που δεν θα μ'εχεις αναγκη και οταν θα μιλας δεν θα με ακους να σου απανταω ..κ οταν θα κοιτας απο το μπαλκονι σου τον ηλιο δεν θα θελες να μαι εκει μαζι σου.
Μα παντα θα σκεφτεσαι που να μαι και που να γυρναω και εγω θα ξερω πως σε εδιωξα για να τα καταφερεις να ανασανεις μονος αυτη τη φορα..

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Με συντροφια .

Τετοιες βραδιες.Σαν αυτη σημερα που ειναι ετσι βροχερη και χειμωνιατικη . με μουσικες απο τον επανω οροφο,με συντροφιες φιλικες, ερωτικες,χαμενες στο παρελθον.
Παιζει ξανα εκεινο το τραγουδι.το ιδιο τραγουδι απο χθες..
Το βαζω να σε νιωθω εδω κοντα,να νομιζω πως ποτε δεν εφυγες και κοιμασαι ακομα διπλα μου.
Εχω μεσα μου μια ασηκωτη τελεια.σαν να τελειωσε κατι που καν δεν αρχισε  και ετσι περναω μετρωντας μερες.δανειζομαι στιχους για να παρηγορουμε και να ξερω πως καποιος καταλαβαινει..και ακουω εκεινη την φωνη να βιωνει μαζι μου την ζωη μου..
Συχνα κανω την ιδια ερωτηση στον εαυτο μου και ψαχνω απαντηση απο το κενο μου. αν ειλικρινα το νιωσαμε και το ειδες και εσυ.με τα ματια σου πως ημασταν μαζι σε κεινο το καφε που επαιζει το ιδιο εκεινο τραγουδι αλλα τοτε δεν ειχαμε αναγκη να κλαψουμε μαζι του,το βρισκαμε ανουσιο γιατι οι στιχοι του δεν ειχαν εμας.και συνεχιζες τα χαμογελας και μυριζεις τα αρωματα μου. 
* Συνεχισαμε με κλειστα ματια.αυτια.στοματα 
* Δεν ακουσαμε ποτε τιποτα.δεν ειδαμε την ενοχληση των γυρω μας .. δωσαμε φιλια για να κλεισουμε τα παραπονα μας .. 
* Και ολα αυτα που μας εφαγαν ,μας αδειασαν τωρα εφυγαν μακρια. αλλα μας εσπασαν 
*Δεν ξαναενωθηκαμε ποτε 
* Υπομονετικα περιμεναμε για το καλυτερο ,ημασταν τοσο σιγουροι πως υπηρχε καλυτερο απο μενα.απο σενα.απο εμας..
Ακουω εκεινο το τραγουδι και οταν τελειωνει , τα γελια απο τα διπλα διαμερισματα περνουν τον τοιχο μου και νιωθω να μου λενε να ξυπνησω . 
Μα εγω ξαναβαζω το τραγουδι.το ιδιο και ζω ξανα τα λιγα λογια του,πηρες τις ευκαιριες μου , πηρες τον ηλιο μου, αφησες βρεγμενα πατωματα και εγω που τωρα πια δεν ποναω ελυσα τα σχοινια που με κρατουσαν δεμενη κοντα σου .
Και περπατησα χωρις καμια σκεψη και πηγα στην ερημικη παραλια και ουρλιαξα και εβαλα τα γελια για να μ'ακουσει ο κοσμος και να δει ποση χαρα χωραει μια καρδια . να το νιωσει μεσα στο χαμο του. 

δυναμωσε με. παρηγορησε με. κρατα με