Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Τα ξημερωματα..

Τωρα που oλα ηρεμησαν  και κοιμηθηκες ,τωρα που το μονο που ακουγεται ειναι η μουσικη απο τον επανω οροφο.τωρα και εγω μπορω να σκεφτω,να αποφασισω.Θα μπορουσε να γινει πιο ευκολα αν δεν ησουν εσυ εδω διπλα μου, αν ελειπες..οπως τοτε που ελειπες καθε μερα.που σκεφτομουν που ησουν και που να γυρνουσες και αν υπαρχω στο μυαλο σου..
Μα τωρα που σ'εχω και μπορω να σε κραταω δεν σε θελω.
Δεν σε θελω , δεν θελω να σε βλεπω ,να σε νιωθω.Σε απορριπτω καθε μερα.καθε ωρα και στιγμη..
Αλλαγες..αλλαγες σε ολα.ανθρωποι που αλλα ενιωθαν και τωρα αλλα ζητουν οχι απο καποιον αλλον μα απο το ιδιο προσωπο..και οσο θελω να σε διωξω τοσο θελω να σε κρατησω -να σε κρατησω γιατι μερικες στιγμες της ζωης μου με σενα θελω να τις περασω ,την επιτυχια στην δουλεια μου σε σενα τρεχω να την πω .και τα νεα μου πρωτος τα μαθαινεις..
Μα εσυ τωρα πια δεν χαμογελας και μερικες φορες αποφευγεις να μιλας..ισως επειδη δεν με αντεχεις αλλο και η φθορα μας σε κουρασε , μα μενεις παντα στο πλευρο μου και τις νυχτες με αγκαλιαζεις οσο πιο σφιχτα, μπορεις να με λιωσεις οχι απο θυμο αλλα επειδη σου λειπω..μα μονο τα βραδια γιατι οταν ξημερωνει ξανα φορας αλλο προσωπο ,τον νεο σου εαυτο και σταματας να αισθανεσαι..και χανεσαι ολη μερα σε αλλες..παρεες , ηδονες, σε αλλα παθη..Γυρνας παντα γυρνας σαν να ξερεις πως θα μαι παντα εκει να περιμενω..να με πνιξεις οπως καθε νυχτα..
Μα σημερα το σκασα και θα ανασανω ξανα . γι αυτο δεν σε κοιταω αποψε..για να μην με κανεις να χαθω μεσα σου ξανα..
Για να ξυπνας τα πρωινα και να μην μπορεις να βρεις δυναμη πουθενα, να νιωθεις λιγο μονος και να παρεις λεωφορεια , τρενα να με ψαξεις ..
Για να με ζητας σε τραγουδια και να δανειζεσαι στιχους που θα με θυμιζουν.για να πεις οσα ποτε δεν ειπες , οσα εκρυβες απο ολους και ετσι με χανεις αποψε και χανεις και την συντροφια σου..
Μη παιζεις αλλο εσυ με την κιθαρα σου δεν με αφηνεις να το παρω αποφαση και ποναει.ποναει σαν οσα μας χτυπουν καθημερινα , σαν τις συνηθειες που δυσκολα κοβεις..
Και οσο το τραγουδι επαιζε , επρεπε να φυγω πριν ξυπνησεις, πριν με πιασεις..και οσο αυτο το τραγουδι πληγωνει καθε νοτα.τοσο μετανιωνω ,σιγα σιγα ξεχνω..και βρεθηκα παλι εκει απ οπου αρχισα...στην αγκαλια σου ,γιατι σε ξερω και ισως σε εχω ακομα αναγκη τελικα..εσυ σιγουρα εχεις εμενα .φαινεται τα βραδια αλλωστε * 

2 σχόλια:

  1. αυτά τα βράδια
    σαν τον Προμηθέα.
    αγάπη κι έρωτας, φταίχτες.
    φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. γιατι ενιωσα ξαφνικα, πραγματα που πιστευα πως ειχα σβησει απ το μυαλο μου, πως ειχα κρυψει οσο πιο βαθια στη μνημη μου γινοταν.. τα ενιωσα να γυρνανε.. να περνανε στιγμες μπροστα απ'τα ματια μου, η μυρωδια γυρω απ'τη μυτη μου και τελος τα δακρυα στα ματια μου.
    σταματα να με συγκινεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή