Σαν παιδικη ταινια.....**

` κοιταζοντας την ταινια ,οι πρωταγωνιστες ειναι ξαπλωμενοι και κοιτανε τον ουρανο,σχεδιαζουν το μελλον τους και αγαπουν ο ενας τον αλλον.μαζευουν λεφτα για να πανε ενα ταξιδι που θελαν απο παιδια και μενουν ενωμενοι ,ζουν ολες τις δυσκολιες μαζι σαν να ειναι ενα....δεν υπαρχει "δικο μου" η "δικο σου" και χωριζουν μονο οταν αυτη φυγει για παντα μακρια του...
Και γεννηθηκε η μεγαλη απορια...δεν θα ηταν καλυτερα να ζουσαμε σε ενα παιδικο και εμεις..να ειχαμε αληθινους φιλους που θα ηταν να ζησουν μαζι μας οτι μας καρφωθει στο μυαλο ,να στηριζουμε ο ενας τον αλλον..να ερωτευομαστε ,να γινετε αργα και ρομαντικα η καθε μας κινηση ..να ζουμε "για παντα" με τον ανθρωπο που δεσμευτικαμε ν'αγαπαμε..
Μα αυτο που θαυμαζω περισσοτερο στις ταινιες με τα αστεια αθρωπακια ειναι η πιστη στο ονειρο τους..ο,τι βαλουν στοχο ειναι ετοιμοι να το καταφερουν,ζουν εντονα ,αισθανονται εντονα και καταφερνουν να μην κανουν εκπτωσεις στα λογια και στα γελια τους....

Δυσκολο ολα αυτα να τα δεις αν ανοιξεις την πορτα σου η να προσπαθησεις να πεις στους αλλους ολα αυτα..γιατι θα σε περασουν για τρελο για ανθρωπο που δεν ζει στην εποχη του...

"και εγιναν πολυ σκληροι οι γυρω μου ,φωναζουν και μαλωνουν ..δεν ειναι αρκετα οσα εχουν και θελουν παραπανω, ποθουν και να κατακτουν ανθρωπους,μεχρι να βαρεθουν  τ καιι να προχωρησουν στο επομενο θυμα του δικου τους παιδικου" * *