παραμυθια.

Καπως πρεπει να μοιραστουμε τις δικες μας ιστοριες..τα δικα μας ονειρα..αυτα που μας τρωνε τις νυχτες και τις αδειες μερες που ξημερωνουν. 
Που να μοιραστεις ωραιες συζητησεις.. ντυμενες με ομορφες λεξεις . θαυματα που εγιναν μπροστα στα ματια σου? 


Για ολο αυτα που δεν μπορεις να πεις.. κ ομως θες!
γ αυτα που νιωθεις αλλα δεν θες να δειξεις...Για τους αγγελους που σε κανουν να χαμογελας και τους δαιμονες που ζουν διπλα σου.
Ετσι πλαθεις και εσυ το δικο σου παραμυθι..λες ολα αυτα που δεν μπορεις να πεις στην πραγματικοτητα .κρυμμενα πισω απο νεραιδες,ξωτικα,πριγκιππες ,αμαξες και βασιλεια παντου γυρω σου.


Μονο φτιαχνοντας το δικο σου παραμυθι μπορεις να τα χωρεσεις ολα αυτα μαζι..σε μια παραγραφο..σε μια σελιδα..σε ολο το βιβλιο..και ΜΟΝΟ οταν τα πιστεψεις μπορεις και να τα μοιραστεις με τον κοσμο σου..
με τους ανθρωπους σου..


Ολα αυτα που φοβασαι.. μας υπαγορευουν να ζησουμε μια αλλη ζωη
με λαθος τροπους και οχι δικες μας αποφασεις.. μονο με τα παραμυθια μπορουν να εξοντωθουν.να μην τα δεις ποτε ξανα..να λυτρωθεις..


Σε βλεπω να καθεσαι ακομα εκει στον καναπε.. αμιλητος .. ομορφος οπως εισαι..
ποιο να ναι το δικο σου παραμυθι..αυτο που εχεις σκεφτει να κανεις μια μερα πραγματικοτητα??
αυτο που κλεινεις τα ματια λιγο πριν κοιμηθεις σκεφτεσαι μια σκηνη του..λιγα απο τα λογια που εχεις να πεις..


Και δεν θελω να ξυπνησεις μια μερα και να καταλαβεις.. πως ολο αυτο που ζεις..δεν ειναι παρα ενα ξενο παραμυθι καλοφτιγμενο... που χωραει και δρακους και δαιμονες..ενα παραμυθι .. φτιαγμενο για σενα..αλλα εντελως ξενο σου! 

ΔΕΝ ΘΕΛΩ!  καλυτερα να χαθουμε καπου σε κρυμμενους δρομους που ευχεσαι να υπαρχουν