ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ..

ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ που περνανε δεν μιλας. δεν νιωθεις την ανασα μου και σε πειραζει αμα κανω τα παραπονα μου.

Νομιζεις πως ειναι ολα παιχνιδια της στιγμης . εικονες που περνανε απο μπροστα σου .καλυτερα να σε προσπερασουν,ΤΙ ΤΙΣ θες τις στιγμες?να σε βασανιζουν ,να σου τρωνες την μερα λες. 

Και τι ουσιαστικο να σου δωσουν.,ετσι ειχα καταλαβει τοτε που σε βλεπα να καπνιζεις απεναντι μου και να με κοιτας με το γνωστο σου υφος.. σε ξερω καλα. ξερω αυτο το υφος σου .ΝΟΜΙΖΩ εχεις ολον τον κοσμο στα ποδια σου,εγω "ΜΠΟΡΩ" φωναζεις απο μακρια. 

Και βεβαια μπορεις..μπορεις τα παντα,στο "να νιωσεις" υστερεις λιγο.

ΕΚΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ολοι δεν υστερουμε ; και σου το λεω εγω αυτο που ξερεις πως αμα δεν σε εχω χανομαι.. που ξερεις πως μετραω τις στιγμες που θα μπορουσαμε να ζησουμε. 

ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑ τελευταια.. νομιζω πως οι μερες μου ειναι λιγοτερες και οι στιγμες μου λιγες και αυτες, επειδη λειπεις εσυ..

Μεσολαβησαν διαστηματα που δεν σε ειχα διπλα μου..ερχονται συνεχως και αλλα.Μπορεις να το βιωσεις λοιπον ; 

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΧΩΡΑΣ ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑΣ. εγω μονο να θυμωσω μπορω, να αφησω τους διαλογους στην μεση,να φυγω λιγο μακρια να σε ξεχασω ..να σε σωσω δεν μπορω μονο. δεν μου δινεις εσυ επιλογες. κλειστα χερια .στοματα. ματια.

ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ λιγες μεινανε να μας βοηθησουν.

ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ μας θελουν μαζι. σαν αποκομματα που τελικα βρηκαν που ανηκουν..

ΜΑ ΕΣΥ ζεις και αναπνεεις με ζωντανια,με γεμιζεις και μενα,δινεις λιγη μερα στην μερα μου.το ακουω που με φωναζει.ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ να σ'ακουω να μου λες πιο δυνατα απο ποτε "πες μου πως παθιαζεσαι,πες μου πως δεν εχεις πεθανει ακομα" 

ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ. 

ΣΗΜΕΡΑ ΟΜΩΣ δεν θα μαι στο πλευρο σου. μην ανοιξεις αποτομα τα ματια σου..

ισως να το κανουμε παρασταση μια μερα. ισως να το παμε παρακατω καποτε παρεα με δεκαδες ονειρα που σου ρχονται στο μυαλο επειδη τα αναζητας στην πραγματικοτητα....

ΨΑΞΕ ΜΕ..

ΔΩΣΕ μου τον χωρο σου να ανασανω 

δεν γινεται να ζουμε ΧΩΡΙΣ ΦΕΓΓΑΡΙ ΠΙΑ.